Laurowiśnia na żywopłot, jak sadzić? Odmiany laurow

Oglądając rośliny w sklepach ogrodniczych lub na specjalistycznych targach i targowiskach trudno przejść obojętnie wobec laurowiśni. Roślina zwraca uwagę –  całoroczną ozdobą są skórzaste  liście, u niektórych odmian osiągające długość nawet 15 cm i uroczy kwiatostan. Jej zaletą jest fakt, że może być sadzona jako drzewo lub krzew. Najpopularniejszą odmianą jest laurowiśnia wschodnia.

Kilka słów o laurowiśni

Szkółkarze i ogrodnicy są zgodni – laurowiśnia to wyjątkowa roślina.  Błyszczące liście i liczne białe kwiaty mogą być niebanalną ozdobą ogrodu lub żywopłotem.  Cechą charakterystyczną jest zimozieloność – to znaczy całoroczny przyrost liści, który nie gubi na zimę, ale zrzuca stopniowo przez cały rok. Nazwa wzięła się od liści przypominających liście laurowe i od owoców podobnych do  wiśni. Najmłodsze liście mają jasnobrązową barwę, później zmieniają barwę na jasnozieloną, a następnie przybierają głęboki, ciemnozielony kolor.

Uroku liściom dodają delikatnie niebieskawe tony. Liście są skórzaste, to znaczy od góry błyszczące, od spodu matowe. Przyjemny zapach wabi owady, krzewy kwitną w kwietniu i maju, a niewielkie czarne owoce dojrzewają latem.  Owoce są trujące dla człowieka – nie nadają się na przetwory. Są lubiane przez ptaki.

W Polsce laurowiśnię z powodzeniem można je sadzić w cieplejszych, zachodnich regionach kraju. Największe rozmiary osiągają na Dolnym Śląsku i Pomorzu. Mieszkańcy wschodnich województw mogą uprawiać laurowiśnię jako  roślinę pojemnikową. Laurowiśnia charakteryzuje się podwyższoną odpornością na mróz i zanieczyszczenie powietrza. Bywa wykorzystywana jako zieleń miejska. W naturalnym środowisku występuje w Azji Mniejszej, na Kaukazie i południowo-wschodniej Europie.

Efektowny  żywopłot

Laurowiśnia znakomity materiał na żywopłot. Aby uzyskać żywopłot zapierający dech w piersiach, należy posadzić krzewy  w cieniu lub półcieniu, na ziemi gliniasto-piaszczystej, o odczynie neutralnym lub zasadowym. Laurowiśnia toleruje przecinanie i nadaje się do tworzenia różnych figur roślinnych. Cenią ją pasjonaci roślinnych rzeźb i projektanci ogrodów. Uprawiana w pojemnikach stanowi ciekawą  dekorację cienistych balkonów, tarasów, ogrodów. Jej ulistnione gałązki wykorzystuje się w bukieciarstwie, jako ozdobę do bukietów. Laurowiśnię można sadzić w towarzystwie paproci, funki lub  jako podszycie korony drzewa, dzięki któremu uzyska dodatkowy cień.  Laurowiśnia szczepiona na wysokim pniu wyrośnie na drzewo o bardzo bujnej koronie. Wymaga wtedy regularnego przecinania, aby powstał jeden pień.

Ochrona przed wścibskimi sąsiadami

Krzew laurowiśni dorasta do 2 metrów i świetnie chroni właścicieli posesji przed wzrokiem wścibskich sąsiadów. Laurowiśnia ładnie prezentują się na tle jasnoszarego żwiru i pasują do nowoczesnych założeń ogrodowych. 

Laurowiśnia przyrasta około 30 cm rocznie, a do tego jest odporna na szkodniki. Czasem zdarzają się choroby grzybicze. Podczas gorącego lata, długotrwałej fali upałów trzeba ją obficie podlewać.

Laurowiśnia – wiecznie zielony krzew

Kiedy przychodzi jesień robi się smutno. Drzewa tracą liście, znika życiodajna i uspakajająca zieleń. Malownicze kolory jesieni przemijają w końcu października i zostaje szarość i przygnębiająca aura. Osoby lubiące zieleń, które chcą ją zachować przez cały rok, decydują się posadzić w ogrodzie laurowiśnię – cudowny, wiecznie zielony krzew. Niektórzy botanicy uznają laurowiśnię za drzewo.  Dla ogrodników najważniejsze jest to, że liście laurowiśni nie opadają na zimę i jest to roślina niezbyt kłopotliwa w uprawie.

Dekoracyjne kwiaty i liście

Laurowiśnia to zawsze zielony krzew lub niskie drzewko dorastające do 4 metrów. Jej cechą charakterystyczną są zielone pędy, na których wyrastają skórzaste, grube i błyszczące liście, które ku uciesze właścicieli nie opadają zimą i nie zmieniają koloru. Przez cały rok są piękne i zielone. Majem, na krzewie wyrastają kremowobiałe, przepięknie pachnące kwiaty, które nadają roślinie cudownego, wręcz zjawiskowego wyglądu.

W sprzedaży są także odmiany kwitnące w sierpniu i we wrześniu. W  miesiącach letnich dojrzewają zebrane w grona czarne, błyszczące owoce. Nie wolno ich jeść, ponieważ są trujące. Dekoracyjne kwiaty i liście upiększają każdy ogród. Laurowiśnia to roślina miododajna, znakomicie nadająca się na żywopłoty, rabatki i sadzenia w parku jako zieleń miejska.

Pielęgnacja laurowiśni

Laurowiśnia znosi mrozy do -20 stopni Celsjusza, dobrze znosi nasze warunki klimatyczne. Powinna być sadzona na  glebach o odczynie zasadowym, które powinny być równomiernie wilgotne. Mogą być to gleby piaszczysto-gliniaste lub gliniasto- piaszczyste. Na glebie suchej laurowiśnia rośnie znacznie wolniej i wymaga częstego podlewania. Powierzchnię rabaty dobrze jest przykryć 5-centymetrową warstwą kory nawozić wiosną nawozami wieloskładnikowymi.  Ułatwia to przetrwanie okresu zimowego. Laurowiśnia sadzona w zachodniej części Polski nie wymaga okrywania na zimę, w pozostałych regionach zaleca się osłanianie krzewów podczas większych mrozów. Zimują bez szkody przesypane śniegiem, który chroni je przed przemarznięciem. Jeżeli nastąpi uszkodzenie pędów zimą, wystarczy je przyciąć do zdrowego miejsca. Roślina bardzo szybko regeneruje się i odzyskuje swój przepiękny wygląd.

Krzew laurowiśni najlepiej rośnie w cieniu lub półcieniu, źle znosi intensywne nasłonecznienie.  Bez problemu rośnie pod koronami innych drzew.  Jedynym minusem laurowiśni jest podatność na choroby grzybowe, m.in. mączniaka właściwego i rzekomego. Roślina jest także wrażliwa na przemoczenie podłoża.

W towarzystwie innych roślin

Laurowiśnia to „towarzyski” krzew.  Dobrze znosi sąsiedztwo innych zawsze zielonych roślin. Może być wykorzystywana jako podszycie pod koronami dużych drzew. Korzenie laurowiśni i innych drzew nie mogą znajdować się zbyt blisko, ponieważ mogą konkurować o wodę i sole mineralne. Ładnie komponuje się z bylinami o dużych liściach, np.: z funką, bergenią czy rodgersją.

Popularny żywopłot – laurowiśnia idealna na żywopłot

Laurowiśnia doskonale znosi przycinanie, dlatego jest bardzo popularną rośliną sadzoną jako żywopłot. Można z niej formować ciekawe kształty i dzięki temu stworzyć niepowtarzalny ogród. Krzewy najlepiej przycinać po zakończonym okresie kwitnienia, w maju lub w czerwcu. Podczas zabiegu przycinania należy uważać, aby nie uszkodzić liści. Laurowiśnię na żywopłot sadzi się w odstępach około 50 cm, podsypując je mączką rogową.

Nie tylko w ogrodzie

Jeżeli ktoś nie posiada ogrodu, a urok liści i kwiatów laurowiśni wzbudził zachwyt, to nie musi rezygnować z marzeń o uprawie tej rośliny. Laurowiśnia może być sadzona w dużych pojemnikach i stanowić piękną ozdobę tarasu lub balkonu. Pojemniki z laurowiśnią mogą stać także w dużych, widnych biurowcach i z pewnością pozytywnie wpłyną na wizerunek firmy.

Szkody powstałe w wyniku mroźnych wiatrów

Laurowiśnia może wytrzymać mrozy, nawet do -20 stopni Celsjusza, co oznacza, że nasze zimy nie specjalnie jej szkodzą.  Niestety, jest jeden wyjątek w zimowej aurze, którego nie lubi laurowiśnia – jest to mroźny wiatr, który może uszkodzić liście. Mroźny wiatr osusza liście i pędy, które nie mogą pobierać wody z zamarzniętej gleby. Dlatego przed zimą należy zabezpieczyć krzewy stroiszem lub włókniną, które niwelują w dużym stopniu szkody wyrządzone przez mroźne wiatry. Chora część pędów ma barwę brązowoszarą. Uszkodzone pędy należy usunąć w ostatniej dekadzie marca. Po wycięciu martwych odcinków pędów, krzewy powinny posypane dobrym kompostem lub nawozem wieloskładnikowym.

Laurowiśnia jest  spokrewniona botanicznie z wiśniami i śliwami. Jej owoce są niejadalne. Pochodzi z Azji Mniejszej, Kaukazu i Półwyspu Bałkańskiego. Liście przypominają kształtem popularne liście laurowe.  Ze względu na wygląd liści, krzew zyskał nazwę  laurowiśnia.  Roślina znana jest także pod nazwami:  laurośliwa wschodnia, wawrzynośliwa, śliwa wawrzynolistna. W Polsce zyskała popularność z powodu szybkiego wzrostu, dekoracyjnych liści, które są zielone przez cały rok i pięknie wyglądających kwiatów.